In een team onderliggende patronen zichtbaar maken. Dat gaat soms verder dan waar we met ons hoofd bij kunnen.
Eerder deze week hebben we bij de begeleiding van een bestuursteam een opstelling gedaan om die onderliggende patronen helder te maken. Waar lopen we als team met elkaar op vast? Waarom willen we wel zaken met elkaar afspreken, maar lukt ’t in praktijk niet? Blijken besluiten geen echte besluiten. Of hebben we er op z’n minst verschillende beelden, interpretaties en aannames bij.
Een opstelling helpt om verborgen patronen zichtbaar te maken. Maakt inzichtelijk hoe de verschillende leden zich tot elkaar verhouden, wat een disbalans of belemmering vormt, en waar het potentieel ligt.
In dit geval zat er onduidelijkheid en spanning op het samen en apart. Het gevoel hebben je naar iets te moeten voegen en daarbij een deel van jezelf te verliezen. Dat gevoel van ‘moeten’ en ‘inleveren’ bij het samenwerken als team maakte dat er op het afspreken en verantwoordelijkheden steeds onduidelijkheid kwam. Die onduidelijkheid diende daarmee een doel.
De opstelling bracht een start om daar het gesprek met elkaar over te hebben. Wat willen we gezamenlijk? En waarin vertrouwen we op elkaar, en geven we ruimte aan ieders eigen invulling? En hoe hebben we na vandaag hier vaker het gesprek over met elkaar? Voor die gesprekken konden we de technieken uit Deep Democracy weer mooi inzetten.
Opstellingen zoals hierboven beschreven doen we vaker in onze teambegeleidingen. Het brengt namelijk een ander perspectief. Laat op een andere manier kijken en vooral ook ervaren. En geeft inzichten die je met je hoofd vaak niet kunt bedenken.
