Hoe los je polarisatie op of hoe doorbreek je ‘t op zijn minst als je ‘t tegen komt.
Vorige week hebben we een team begeleid. Een team waar al jaren spanning heerst waardoor de samenwerking steeds moeizamer werd en steeds meer energie vroeg. Bij het uitreiken naar hulp waren de eerste tekenen van uitputting al zichtbaar en de wanhoop van het echt niet meer weten flink aanwezig. Ok..dus een gesprek met elkaar. Dat kwam snel op gang. Een stevige verdeeldheid was er tussen een kleine groep mensen met daarmee flinke impact op het geheel. Dat duurde al jaren voort, onderhuids. En zoals ‘t met polarisatie gaat, raakten de betrokkenen steeds meer in hun eigen polariteit vast, en werd alles wat de ander deed het bewijs van het eigen gelijk. De één heeft gelijk….de ander ook.
Hoe langer het duurt, hoe meer de polarisatie ruimte krijgt, en hoe minder er bereidheid is écht naar elkaar te luisteren. Het wordt een “Ik vind dit…maar ik vind dit’.
Schrijnend, want vaak kost het bergen energie. En leuk is ‘t natuurlijk allang niet meer. Eigenlijk bestaat er niet zoiets als waarheid. Want wie bepaalt wat waar is. Het is ‘in the eye of the beholder’ toch? ‘Niemand heeft ‘t monopolie op de waarheid’, is hoe Deep Democracy daar mooi woorden aan geeft. Hoe los je die polarisatie op? Onder meer door alle stemmen in de groep te horen, vooral ook degenen die niet in één van beide polariteiten leven…die zich niet met kant A of kant B vereenzelvigen. Bart Brandsma verwoordt dat in zijn boek ‘Polarisatie’. Het belang van het midden stem te geven. Geheel mee eens.
Ook het echt verplaatsen in de ander, kan een hele goede stap zijn.
Wat als kant A even kant B wordt, en vice versa? Zich écht even met die plek identificeert. Beide kanten hoeven daarmee niet de eigen pijn, leed of overtuigingen direct los te laten. Maar wel even te parkeren. De eigen ‘auto’ gewoon even daar laten staan, en op zoek te gaan naar wat de ander vindt…en waarom dat zo is. Vrij oversteken. No strings attached. Arnold Mindell legt dit uit in zijn ‘four stages of conflict’. In de eerste fasen spreekt iedere kant spreekt zichzelf eerst uit, volledig, zonder terughoudendheid. Vol in het conflict zou je kunnen zeggen. In de daarna volgende stap word gevraagd elkaars plek in te nemen, en te ervaren wat die ander ervaart op die plek. Hoe is ‘t om kant A te zijn..danwel kant B? Belangrijk daar even de tijd voor te nemen.
Vaak wanneer er zo van plek wordt gewisseld, gebeurt er iets.
Herkenning, een vleugje begrip. Voelen dat iets van die ander..maakt niet uit wat..ook in jou is. Dat verandert direct het speelveld. Brengt beweging. Het is dan niet meer zoals daarvoor. En dat is een waanzinnig mooie basis om op verder te gaan.
Nieuwsgierig geworden over hoe je in gesprek blijft als de meningen zo gepolariseerd zijn? Kijk eens in ons aanbod. Of neem contact met ons op.
