Wie had ooit gedacht dat we deze blog nu zouden schrijven. Iets wat we bij de geboorte van CoResolvers een paar jaar geleden nooit hadden kunnen bedenken. En toch gaat het leven zo. Er valt niets te voorspellen. We kunnen enkel ieder moment vol beleven en ervaren. En dat hebben we gedaan. Na onze ontmoeting is het een veelvoud van waanzinnige en onvergetelijke ervaringen geweest en hebben we CoResolvers samen gebouwd tot wat het nu is.
En ook bracht het leven ons op een kruispunt, waar onze richtingen niet meer dezelfde bleken te zijn. Leidend tot een moeilijk besluit van Linda om uit CoResolvers te stappen en haar reis elders voort te zetten. En het besluit van Stephanie om door te gaan en om CoResolvers helemaal van haar te maken.
Deze blog is gewijd aan ons eigen persoonlijke verhaal van de afgelopen maanden….
Het verhaal van Linda
Op een diepere laag was er al een tijd onrust in mezelf. Alle drukte en hectiek, de vele reiskilometers en het vaak dagenlang van huis zijn, maakten dat ik aan die onrust geen aandacht gaf. Ik zat – zoals dat gaat met een eigen onderneming – volop in de dynamiek van hard werken, geven en investeren. Die dynamiek ken ik mijn hele leven al. De maanden vorderden en ik kreeg meer en meer het gevoel dat het niet meer stroomde. Dat kon ik ook aan mijn energie merken. Als ik terugkijk ging het eigenlijk langzaamaan steeds moeizamer en haalde ik steeds minder energie uit wat we aan het doen waren. Eind vorig jaar kwamen de eerste intuïtieve gevoelens naar boven; wat als dit niet meer mijn pad is? Een schok, want we hadden het toch zo goed samen? En toch kon ik dat groeiende gevoel gewoonweg niet meer negeren.
“Ik was op”
Begin dit jaar besloot ik er even uit te stappen. Ik heb alles even stil gelegd, en niks gedaan. Ik was op. Daaraan toegeven was al een klus op zich. De eindeloos durende renovatie van ons huis in Zuid Limburg hielp daar ook niet echt bij. Ik had ruimte nodig. Tijd nodig. En die tijd en ruimte zijn heel goed geweest. Het bracht me uiteindelijk tot het heldere inzicht dat CoResolvers niet meer mijn weg was.
Ik ben ongelooflijk trots op wat we allemaal gedaan en beleefd hebben samen. Momenten waarin het rete-spannend was, waar we soms ook mateloos gefrustreerd waren. Maar ook momenten waarin we oneindig gegierd hebben van het lachen, en niet te vergeten die ontelbare momenten waarin alles gewoon klopte, noem het de flow, de energie waarin alles één lijkt. Ik ben echt supertrots dat Stephanie verder gaat. Dat zij CoResolvers verder gaat koesteren en de wereld in brengen. Dat voelt heel kloppend.
“Geen idee nog waar mijn pad heen gaat”
Waar mijn pad dan wel heen gaat? Daar heb ik nog geen antwoord op. Mijn fascinatie voor dynamieken en systemen in en tussen mensen zal niet veranderen. Tegelijkertijd vraagt mijn passie voor natuur, lichaamswerk, energetisch werk en spiritualiteit steeds meer ruimte. De vorm? Die gaat ergens de komende tijd wel ontstaan. Ik ga ‘t bewust de tijd geven. Tijd waarin ik ook echt kan gaan landen op onze prachtige plek in de Zuid-Limburgse heuvels. Met eigen handen het huis kan gaan afbouwen samen met mijn lief. Echt aarden. Door het vele weg zijn, niet alleen fysiek maar ook qua energie en aandacht, komt daar nu pas ruimte voor.
Het verhaal van Stephanie
In het begin van dit jaar had ik nog een mooi gesprek met een andere vriendin over dat alles steeds aan het veranderen is. Soms fijn en soms minder fijn omdat we willen behouden wat we hebben. En zo is het ook met het besluit van Linda. Een heel dapper besluit waar ik veel bewondering voor heb. Ergens hield ik er in de tijd dat Linda rust nam, rekening mee dat dingen voor ons wel eens zouden kunnen gaan veranderen. Maar zo snel al… Dat had ik niet zien aankomen.
“Wie ben ik zonder Linda?”
Ik ben door een pittige fase gegaan van verdriet, onzekerheid en rouw. Ik had zo veel begrip voor Linda en haar besluit. En ik kon ook de pijn voelen. De eerste vraag die bij me op kwam, was wie ik ben zonder haar? Ben ik dan nog steeds CoResolvers? Op onze site staat dat we allebei goed zijn maar samen beter. En leuker. Dus hoe ging ik dat doen zonder haar? In de tussentijd stroomden de opdrachten binnen als een soort van bevestiging dat ik verder mocht en kon gaan. Inmiddels had ik ook in overleg met Linda besloten ons boek alleen te schrijven. En ook dat liep zo makkelijk.
Practice what you preach
We hebben samen gedaan waar we in geloven en wat we ook trainen: we hebben vrijmoedige gesprekken met elkaar gevoerd en met open hart geluisterd. Naar elkaar en naar onszelf. Met een lach en een traan. En nu zijn we zover om het besluit om te zetten in acties. Te beginnen met het wereldkundig maken. Ik heb inmiddels besloten dat ik verder ga met CoResolvers. We werkten al samen met diverse fijne en goede andere vakgenoten. Dat blijf ik doen. Ik ben CoResolvers samen met andere CoResolve ‘angels’. Haha, een beetje zoals Charlie.
Ga je ons ooit nog samen zien?
Jazeker, het is niet ‘uit’ zoals in een relatie. De vorm zal wel anders zijn. We zien ons zeker nog wel samenwerken met elkaar. Dan is Linda ‘gewoon’ even een CoResolve ‘angel’. Die waanzinnig natuurlijke flow die we in onze samenwerking hadden, vanaf het allereerste moment, die blijft. Dat is wie we zijn.
……………………………………..
Per 1 juli gaat Stephanie alleen verder met CoResolvers. Alleen, maar wel in samenwerking met anderen. Wil je Linda wel blijven volgen? Dat kan via LinkedIn.
